Resmî Gazete’de yayımlanan son kararnameye göre, aylık 333 kWh (yaklaşık 984 TL) üzeri elektrik tüketen abonelere devlet desteği kaldırılıyor.
Bu da demek oluyor ki, özellikle kış aylarında elektriğe bağımlı yaşayan köylüler, iki katına yakın fatura ödeyecek.
Yani bazı haneler için aylık 2 bin liraya yaklaşan elektrik gideri kaçınılmaz hale gelecek.
Elektrikli otomobillerin evden şarjı, yeni vergi muafiyetleri gibi şehir odaklı düzenlemeler yapılırken; köylerdeki gerçek tablo göz ardı ediliyor.
Oysa köylerde tüketilen enerjinin yaklaşık yüzde 60’ı elektrikle karşılanıyor.
Çünkü köy evlerinde doğalgaz yok. Kalorifer sistemi olmayan evlerde ısınma ve sıcak su ihtiyacı anlık olarak elektrikle sağlanıyor.
Mutfakta da bir çok ısıtıcı aynı şekilde…
Yemek pişirmekten ısıtıcıya kadar her şey elektrikle çalışıyor.
Hal böyleyken şehirde doğalgaz desteğinden yararlanan bir vatandaş, kış sezonunu 10 bin lirayla kapatırken, köyde yaşayan biri aynı dönemde sadece elektrikle bu bedelin kat kat fazlasını ödüyor.
Yani şehirde doğalgaz sübvanse edilirken, köylü bu kararnameye elektrikle cezalandırılıyor.
Bu uygulama, açık bir adaletsizliktir.
Yeni düzenlemede köylülerin kullandığı elektriğin destek kaldırılma kapsamı dışında bırakılması değil, tam tersine koruma altına alınması gerekir.
Nasıl ki şehirde yaşayan vatandaş doğalgaz desteğinden yararlanıyorsa, köylü de elektrikte aynı hakkı görmelidir. Bu, eşitlik ve sosyal adaletin gereğidir.
Hani derler ya, “Köylü milletin efendisidir.”
Ne yazık ki bugün, o efendi kuru soğana muhtaç hale gelecek boyuta ulaştı..
Temsiliyeti kâğıt üzerinde var ama sesi duyulmayan, yükü her zaman sırtlanan bir köylü kesimi var artık.
Bu sesin duyulması, adaletin yeniden tesisi için bir zorunluluktur.
Son Söz:
Enerji politikalarında köy gerçeği asla unutulmamalıdır.
2.5 milyon ailenin etkileneceği bu yeni uygulamada köy yerleşkesin deki abonelerine uygulama dişi bırakılması gereklidir.
Adil ve sürdürülebilir bir enerji desteği, köylü vatandaşımızın da hakkıdır.